Eind vijftiger jaren blijkt dat een steeds groter wordende groep ent­hou­sias­telingen warm loopt voor de autosport. Onder de RAC-West, district Amsterdam, is dan al een aantal auto­clubs ver­te­gen­woor­digd zoals de KLM-MAC en ASC Waterland. Niettemin vond een aantal prominente rijders dat er een eigen club moest komen. Mensen van het eerste uur waren Johan van Tuin uit Badhoevedorp, Gerard de Klerk een stadsarchitect uit Amsterdam. Trude Malcorps, H.R. Haagsman en H. Lindenaar. de eerste voorzitter van de Wegkruisers, H. Bleyenberg en Henk Zwart uit Amsterdam. Op 4 december 1957 werd de ve­re­ni­ging die de naam “Auto en Motor Club De Wegkruisers'' kreeg, ingeschreven bij de KNMV. 

De ritten die werden georganiseerd werden veelal op de reglementen van de KNMV gereden. Deze groep motor- en autosportliefhebbers trok al heel snel Herman Oele, politiecommissaris in Amsterdam aan, die toen tot voorzitter van de club werd gebombardeerd. Ook snel bleek De Wegkruisers een grote naam te krijgen in autosportland, niet alleen vanwege de gezelligheid - die buitenkijf was - maar ook door de goede organisatie van diverse evenementen. Zo stortte het bestuur zich meteen op het organiseren van een rit die bij alle rittensporters moest aanspreken: een Nachtrit om de Zuiderzee. Zij vond dat er naast de bestaande rally's, zoals Tulpenrallye, Scheveningen-­Luxemburg-Sche­ve­nin­gen en Tour de Belgique, ook een uitdagende rit voor de rittensporters moest komen, als een soort opstap naar het echte rally-werk. Eerst was men nog wat huiverig, een autoclub die nog géén jaar bestond en dan al zo'n monsterrit organiseert. Maar al spoedig werd duidelijk dat deze Wegkruisers heel wat in hun mars hadden. De Wegkruisers vond onderdak in het Bosbaan-restaurant, dat juist in 1954 geheel was vernieuwd in verband met de ver­bre­ding van de Bosbaan voor internationale roei­wed­strijden. Men gebruikte de Koninginnenzaal als startlocatie voor de ROZ. Zo werd op 12 en 13 ok­to­ber 1958 de eerste ROZ verreden. Die za­ter­dag­mor­gen stonden maar liefst achtentachtig equipes bij de Bosbaan om aan het grote nach­te­lijke avontuur te beginnen. Voor deze eerste rit had men nog geen rallyschilden vervaardigd en moesten de deelnemers het met een plakbiljet achter de voorruit doen, waarop hun startnummer stond.

 

Er was heel wat publiek aanwezig om de deelnemers uit te zwaaien, waaronder ook ene heer Joop Roorda met echtgenote. Deze waren zo onder indruk van het spektakel. dat zij aan de organisatoren vroegen of zij alsnog mee konden doen. Natuurlijk, dat was geen enkel probleem. Zo startte equipe Roorda met echtgenote als 89e en laatste in de eerste Nachtrit om de Zuiderzee. Na afloop van de rit werd direct de prijsuitreiking gehouden. De vermoeide deelnemers en or­ga­ni­sa­toren waren stom verbaasd dat de equipe Roorda deze eerste ROZ op hun naam had geschreven.

 

Kennelijk beviel het Roorda en het bestuur van De Wegkruisers zo goed, dat Joop Roorda al snel voorzitter van deze autosportclub werd en Herman Oele vice-voorzitter. De mond op mond reclame over deze club ging zo snel, dat het aantal leden in een paar jaar tijd fors groeide. Toen de tweede ROZ dan ook op stapel stond, mocht het bestuur zich reeds verheugen op 133 deelnemende equipes. Het blad Auto Revue besteedde bij monde van Jo Goezinne zowaar een artikel aan deze rit, die toch wel heel speciaal was. Na de publiciteit in de autosportbladen kwamen er alras nog meer leden. Zo meldden ook Henri Knap en Ton de Jager, die beiden bij Het Parool werkten, zich bij De Wegkruisers. In samenwerking met deze mensen werd er tevens een rally georganiseerd voor het goede doel. Henri Knap, die hierin de grote initiatiefnemer was, organiseerde vele jaren de befaamde Witte Bedjes Rally, die elke keer weer op honderden deelnemers mocht rekenen. Vanaf 1963 organiseerde De Wegkruisers ook nog eens vele jaren de ''Rode Kruis RaIly'', waarvan de baten ten gunste kwamen aan genoemde instelling. Nog meer nieuwe leden dienden zich aan: Pim en Dickie de Ruyter, Henk Bessem, die assisteerde bij de Vliegers-Rally van de KLM-MAC, Jan Reiman, I. Veltman, C. Storck, Dorien Gerritsen, Peet Boxem en Rinus Kwakkel. Al deze mensen oefenden afwisselend, gedurende een groot aantal jaren, een be­stuurs­func­tie uit. Meer en meer prominente rijders kwamen bij de Wegkruisers zoals Nol Martini, Ben van Delden. Bob Dickhout, de gebroeders Baars, de gebroeders Lieuwma, Dick Buwalda en nog vele anderen. De Ronde om de Zuiderzee bleek bij een steeds grotere groep autosporters aan te slaan, zodat bij het eerste lustrum maar liefst 250 deel­nemende equipes aan de start verschenen. Reden er in de eerste ROZ nog scooters en motoren mee - ene J. van Gennip, juist de vader van, zou één van hen zijn - de andere jaren waren dat uitsluitend auto's. Dit was ook de reden dat de club in l 962 de naam veranderde in ''Auto Sport Club De Wegkruisers''. Door de grote toeloop van deelnemers, werd reeds in 1960 de prijsuitreiking op zondagavond gehouden in het Minerva-paviljoen.

 

 

Hoe populair de ROZ wel was bleek in zowel 1961 en 1962, toen de heer Pieter van Vollenhoven zich achter het stuur nestelde om deze krachtmeting te volbrengen. Steeds bleef het aantal deelnemers groeien, totdat in 1964 een limiet van 350 equipes werd gesteld. Meer was absoluut niet te hanteren en moesten er helaas vele inschrijvers worden teleurgesteld.

Inmiddels was de zogenaamde ROZ-instuif, ofwel ROZ rendez-vous, een druk bezochte avond. Hier werden op maandagavond - vaak in het van Nispenhuis aan de Stadhouderskade - voorafgaand aan de eigenlijke ROZ, de startnummers uitgedeeld en enige uitleg gegeven door de heren uit- zetters omtrent de te rijden trajecten. Traditiegetrouw werd er altijd een spannende en spectaculaire autosportfilm gedraaid. In 1961 verleende De Wegkruisers medewerking aan de RAC-RAI-RaIly, dit ter ere van het feit dat voor het eerst een autotentoonstelling in de nieuwe RAI werd gehouden. Door deze medewerking vonden de start en finish van de eerste Lustrumrit van de Ronde om de Zuiderzee plaats bij de RAI. Ook de prijsuitreiking op zondagavond vond hier plaats. In de jaren daarop werden de prijsuitreikingen achteréénvolgens in Marcanti en in Hotel Krasnapolsky gehouden. Deze avonden werden muzikaal omlijst door diverse orkesten, zoals van Jan Corduwener en Tonny Eyk, alsmede verschillende andere artiesten, waaronder Ria Valk, Andre van Duin, De Wama's, Janet van Zutphen en de Kamcé’s.

Ook de reguliere clubritten trokken vele deelnemers en gezelligheid was troef. Zo werden speciale familieritten georganiseerd als de BBVV, ofwel Bosbaan Buunderkamp Vice Versa. Een rit over de Veluwe naar een horecagelegeheid in Wolfheze.

De uitbater hield het na twee jaar voor gezien en er werd een andere locatie gezocht en gevonden. Dit werd Baarle Nassau, zodat de naam BBVV niet aangepast behoefde te worden. Desgewenst kon men er ook Belgié van maken. In het etablissement ''Grand Cru'' is menig sterk verhaal verteld. Een plotseling door kortsluiting veroorzaakte duisternis dreigde een keer de gezelligheid te verstoren, doch Lo van de Rest kon met zijn technisch inzicht ingrijpen. Ondersteund door diverse beschonken helpers wist hij uiteindelijk een aantal zekeringen hoog boven in een kast te verwisselen, zodat het toch nog gezellig bleef. Groots was ook de nieuwjaarsdag die steevast naar Avifauna, ging alwaar van een goed diner werd genoten. Al dit sociale gebeuren in de club ontIokte Herman Oele het volgende gezegde: ''Ze dronken een glas en deden een plas”.

 

In 1965 werd door De Wegkruisers het eerste clubblad, van de hand van Jan Reiman, gepresenteerd. Een lezenswaardig clubblad waaraan velen hun medewerking verleenden. Spoedig meldden zich vele sponsors en adverteerders, zodat het blad van de nodige foto's kon worden voorzien. Zo was in 1966 in het blad een trouwfoto opgenomen van het eerste Wegkruisers huwelijk van Jan Reiman en Dorien Gerritsen. De heren Riga, Andriessen en Vijvers waren de redactieleden en Ab Kooyman zorgde vele jaren voor de illustraties. Creativiteit was geen belemmering voor hem, zodat het omslag van het clubblad ook regelmatig van een nieuwe layout werd voorzien.

De Wegkruisers was in die tijd ook goed in marchandising. Nadat Gerard de Klerk en Joop Roorda samen het clublogo van De Wegkruisers hadden ontworpen, werd een complete lijn clubartikelen gepresenteerd. Uiteraard was daar de clubvlag die overal werd uitgehangen waar de club zich manifesteerde. Maar ook een stropdas, dasspeld, een geborduurd clublogo voor op het rallyjack en een autosticker. Voor de liefhebbers waren er later ook nog de bekende grote posters. De Wegkruisers was een begrip in autosportland, ook de door hen georganiseerde ritten voor het Rac-West kampioenschap, voor zowel kaartlezen als orientatie, zoals de Midwinterrit en de Nodebobo, beter bekend als de Nacht om de Bosbaan Bokaal. De ritten werden alom gewaardeerd. Vele andere ritten hadden vaak een speciale naam. zo was er vanaf l 962 een Roz-junior, welke met een geboortekaartje werd aangekondigd. Ook deze Roz-rit en niet te vergeten de ''Johannabeker''rit waren plezierige evenementen. Helaas ontkwam in het begin van de jaren zeventig ook De Wegkruisers niet aan de neerwaartse spiraal van het aantal deelnemende euipes. Ook moesten De Wegkruisers afscheid nemen van twee belangrijke bestuursleden. Peet Boxem, die jarenlang de grote motor achter de ROZ was, overleed op 28 april 1971, en amper een jaar later overleed voorzitter Rinus Kwakkel.  Regel- en wetgeving, milieuzaken, hetsteeds duurder worden van het autorijden en de oliecrisis, leidden uiteindelijk tot het besluit in 1973 om de Auto Sport Club De Wegkruisers op te heffen en een fusie aan te gaan met de “Polderijders” en autoclub “ 1234R”. Deze drie zouden samen verdergaan als de “ RAC Amsterdam”.

 

 

In lang vervlogen tijden werd de 'Midwinterrit' verreden onder de vleugels van de toenmalig roemruchte Autosportvereniging 'De Wegkruisers' die haar domicilie in Amstelveen kende. Na fusies met De Polderrijders en “1234R” werd de rit later onder de vlag van de RAC Amsterdam georganiseerd. Met het opheffen van deze vereniging verdween echter ook de Midwinterrit in de autosportarchieven. Door de opnieuw opgerichte autosport stichting “De Wegkruisers” hopen de wederom zeer gemotiveerde leden de Midwinterrit in een modernere vorm nieuw leven in te blazen....